Koloniale jaren

In 1619 heeft de gouverneur van de Virginia-kolonie, Sir George Yeardley, vier jurisdicties, steden genaamd, voor het ontwikkelde deel van de kolonie overgenomen. Deze vormden de basis voor de koloniale representatieve regering in het nieuw ontgonnen Huis van Burgessen. Wat Norfolk zou worden, werd onder de naam Elizabeth Cittie geplaatst.

In 1634 organiseerde koning Charles ik de kolonie om in een systeem van schilders. De voormalige Elizabeth Cittie werd Elizabeth City Shire. Nadat hij 105 mensen had overgehaald zich in de kolonie te vestigen, kreeg Adam Thoroughgood (die in 1622 uit Koning Lynn, Norfolk, Engeland, naar Virginia was geïmmigreerd) in 1636 een groot landbezit, via het systeem van de hoofdrechten, langs de Lynnhaven.

Toen het deel South Hampton Roads in de shire gescheiden werd, stelde Thoroughgood de naam voor van zijn geboorteplaats voor de nieuw gevormde New Norfolk County. Een jaar later werd het opgesplitst in twee provincies, Upper Norfolk en Lower Norfolk (die nu in de Stad Norfolk zijn opgenomen), voornamelijk op aanbeveling van Thoroughgood. Dit gebied van Virginia werd bekend als de plaats van ondernemers, waaronder mannen van de Virginia Company of London.

Norfolk ontwikkelde zich aan het einde van de zeventiende eeuw als een "Half Moone" fort gebouwd en werden 50 hectare (200.000 m²) gekocht van lokale inwoners van de Powaldjan Confederacy in ruil voor 10.000 pond tabak. Het Huis van Burgesses richtte in 1680 de "Towne van het district Neder-Norfolk" op. In 1691 vond er een laatste graafschap plaats toen de provincie Niedernorfolk zich opsplitste in Norfolk County (opgenomen in de huidige steden Norfolk, Chesapeake en delen van Portsmouth) en Princess Anne County (huidige dag Virginia Beach).

Norfolk werd opgenomen in 1705. In 1730 werd hier een tabaksinspectieplaats gevestigd. Volgens de Tobacco Inspection Act was de inspectie "In Norfolk Town, on the fort land, in het graafschap Norfolk; en Kemp's landing, in Princess Anne, onder één inspectie." In 1736 gaf George II het een koninklijk charter als borough. In 1775 ontwikkelde Norfolk zich tot wat volgens hedendaagse waarnemers de meest welvarende stad in Virginia was. Het was een belangrijke haven voor de export van goederen naar de Britse eilanden en daarbuiten. Voor een deel vanwege de talrijke handelsbetrekkingen van de handelaren met andere delen van het Britse Rijk, fungeerde Norfolk als sterke basis voor de Loyalistische steun tijdens het begin van de Amerikaanse Revolutie. Na de ontvlucht van de koloniale hoofdstad Williamsburg, probeerde de koninklijke gouverneur van Virginia, John Murray, de vierde graaf van Dunmore, de controle over de kolonie uit Norfolk te herstellen. Dunmore trof kleine overwinningen in Norfolk, maar werd snel in ballingschap gedreven door de militie van Virginia, onder leiding van kolonel Woodford. Zijn vertrek bracht een einde aan meer dan 168 jaar Brits koloniaal bewind in Virginia.

Een schot afgevuurd door Lord Dunmore's troepen tijdens de Revolutionaire Oorlog in de Episcopale Kerk van St. Paul

Op Nieuwjaarsdag 1776 heeft Lord Dunmore's vloot van drie schepen de stad Norfolk meer dan acht uur ontdaan. Het vuurgevecht, in combinatie met de branden die door de Britten zijn begonnen en door de Patriotten zijn verspreid, heeft meer dan 800 gebouwen verwoest, die bijna tweederde van de stad uitmaken. De patriottroepen hebben de resterende gebouwen om strategische redenen de volgende maand vernietigd. Alleen de muren van de Episcopale Kerk van Saint Paul hebben de bombardementen en de daaropvolgende branden overleefd. Een kanonbal uit de bombardementen (afgevuurd door de Liverpool) blijft in de muur van Saint Paul.

Negentiende eeuw

Norfolk uit Gosport, Virginia, New York Public Library

Na het herstel van de branden in de Revolutionaire Oorlog worstelden Norfolk en haar burgers met de wederopbouw. In 1804 verwoestte een andere ernstige brand op het waterfront van de stad ongeveer 300 gebouwen en de stad kreeg een ernstige economische terugslag. In de jaren '20 hebben agrarische gemeenschappen in het Amerikaanse Zuiden te lijden gehad van een langdurige recessie, waardoor veel gezinnen naar andere gebieden zijn verhuisd. Velen verhuisden naar het westen naar het Piemonte, of verder naar Kentucky en Tennessee. Deze migratie volgde ook de uitputting van de bodem als gevolg van de tabaksteelt in het Tidewater, waar het al generaties lang de belangrijkste grondstof is.

Virginia heeft geprobeerd de slavernij geleidelijk af te bouwen en de manumissies zijn in de twintig jaar na de oorlog toegenomen. Thomas Jefferson Randolph kreeg de goedkeuring van een resolutie uit 1832 over de geleidelijke afschaffing van de staat. Tegen die tijd had de toegenomen vraag van de nederzettingen van de lagere Zuidstaten echter een grote interne markt voor slavernij gecreëerd. De uitvinding van de katoengin in de late 18e eeuw heeft de teelt van kortstondige basiskatoen in de bergen rendabel gemaakt, wat algemeen wordt toegepast.

Joseph Jenkins Roberts, geboren en getogen in Norfolk, werd de eerste president van Liberia.

De American Colonization Society stelde voor om "vrije zwarten" te repatriëren en de slaven vrij te laten naar Afrika door de nieuwe kolonie Liberia te vestigen en te betalen voor transport. Maar de meeste Afrikaans-Amerikanen wilden in hun geboorteplaats van de Verenigde Staten blijven en daar vrijheid en rechten bereiken. Veel emigranten uit Virginia en North Carolina zijn voor een bepaalde tijd vanuit de haven van Norfolk naar Liberia vertrokken. Joseph Jenkins Roberts, een vrij kleurrijk inwoner van Norfolk, emigreerde via de American Colonization Society en werd later verkozen tot de eerste president van Liberia, die een machtig gezin stichtte.

Op 7 juni 1855 zette het schip van 183 meter Benjamin Franklin Hampton Roads in om te repareren. Ze was net uit de West Indies gevlogen, waar gele koorts was uitgebroken. De havengezondheidsbeambte heeft het schip in quarantaine geplaatst. Na elf dagen vond een tweede inspectie geen problemen, dus mocht ze aanmeren. Enkele dagen later werden de eerste gevallen van gele koorts ontdekt in Norfolk, en op 8 juli stierf een machinist aan de ziekte. In augustus stierven er elke dag meerdere mensen en was een derde van de bevolking van de stad gevlucht in de hoop de epidemie te ontvluchten. Niemand begreep hoe de ziekte werd overgedragen. Met de besmetting van zowel Norfolk als Portsmouth verbood New York al het verkeer van deze plaatsen. De buursteden hebben ook inwoners van Norfolk verboden. De epidemie verspreidde zich door de stad via muggen en slechte sanitaire voorzieningen, die elk gezin treffen en tot wijdverbreide paniek leiden. Het aantal geïnfecteerden bedroeg in september 5.000 en in de tweede week waren er in Norfolk en Portsmouth 1.500 doden gevallen. Toen het weer koelde, begon de uitbraak te verdwijnen, met een laatste tallage van ongeveer 3.200 doden. Het kostte de stad enige tijd om te herstellen.

Begin 1861 hebben de kiezers van Norfolk hun afgevaardigde opgedragen voor afscheiding te stemmen. Virginia stemde voor afscheiding van de Unie. In het voorjaar van 1862 vond de strijd tegen Hampton Roads plaats voor de noordwestelijke kust van het Sewell's Point Peninsula, het eerste gevecht tussen twee ironclads, de USS Monitor en de CSS Virginia. De strijd eindigde in een patstelling, maar veranderde het verloop van de marineoorlog; sindsdien zijn oorlogsschepen met metaal verrijkt .

In mei 1862 gaf de burgemeester van Norfolk William Lamb de stad over aan generaal John E van de Unie. Wol en zijn troepen. Ze hielden de stad onder het krijgsrecht voor de duur van de burgeroorlog. Duizenden slaven uit de regio ontsnapten naar lijnen van de Unie om vrijheid te krijgen; Ze zetten al jaren voor het einde van de oorlog scholen in Norfolk op om te leren lezen en schrijven.

20e eeuw tot heden

1907 bracht zowel de Virginiaanse spoorweg als de Jamestown Expositie naar Sewell's Point. De grote marinecontrole bij het Exposition-project toonde de gunstige ligging van het schiereiland aan en legde de basis voor de grootste marinebasis ter wereld. De Zuidelijke Democraten in het Congres hebben hun locatie hier gewonnen. In de herdenking van de driehonderdjarige verjaardag van de stichting van Jamestown waren er veel prominente ambtenaren aanwezig, waaronder president Theodore Roosevelt, leden van het Congres, en diplomaten uit eenentwintig landen. Toen de VS in 1917 bereid waren om de Eerste Wereldoorlog binnen te komen, waren de Hampton Roads van het Naval Air Station gebouwd op de voormalige tentoonstellingsgronden.

In de eerste helft van de twintigste eeuw breidde de stad Norfolk haar grenzen uit door annexatie. In 1906 heeft de stad de binnenstad Berkley geannexeerd, waardoor de stad de Elizabeth River passeert. In 1923 breidde de stad zich uit tot Sewell's Point, Willoughby Spit, de stad Campostella en het gebied Ocean View. De stad omvatte de marinebasis en mijlen van strandbezittingen aan de voorkant van Hampton Roads en de Chesapeake Bay. Na een kleinere annexatie in 1959, en een ruilmiddel in 1988 met Virginia Beach, nam de stad haar huidige grenzen aan.

Met de opkomst van het Interstate Highway System na de Tweede Wereldoorlog werden in de regio nieuwe snelwegen gebouwd. Een reeks bruggen en tunnels, gebouwd gedurende 15 jaar, koppelde Norfolk aan het schiereiland Portsmouth, en Virginia Beach. In 1952 opende de binnenste tunnel om Norfolk te verbinden met de stad Portsmouth. De snelwegen hebben ook de ontwikkeling van nieuwe woonwijken in de voorsteden gestimuleerd, waardoor de bevolking zich verspreidde. Andere bruggen en tunnels waren de Hampton Road Bridge-Tunnel in 1957, de Midtown Tunnel in 1962 en de Virginia Beach-Norfolk Expressway (Interstate 264 en State Route 44) in 1967. In 1991 opende het nieuwe centrum van de Brug van de binnenstad van de Tunnel/Berkley een nieuw systeem van meervoudige rijstroken van de snelweg en wisselkoersen die de buizen van de binnenstad Norfolk en Interstate 464 met elkaar verbinden.

In 1954 oordeelde het Hooggerechtshof in de zaak Brown tegen Raad van Onderwijs dat gescheiden openbare scholen ongrondwettelijk waren, aangezien het openbare systeem werd gesteund door alle belastingbetalers. Het bestelde integratie, maar Virginia volgde een beleid van "massaal verzet". (Op dit moment werden de meeste zwarte burgers nog steeds buitenspel gezet door de grondwet van de staat van begin tot eeuw en discriminerende praktijken in verband met kiezersregistratie en verkiezingen.) De algemene vergadering van Virginia verbood overheidsfinanciering voor geïntegreerde openbare scholen.

In 1958 gelastten de Amerikaanse districtsrechtbanken in Virginia scholen om voor het eerst op een racistische geïntegreerde basis open te staan. In antwoord daarop, gouverneur J. Lindsay Almond beval de scholen te sluiten. Het Hooggerechtshof van Virginia verklaarde dat de staatswet in strijd was met de grondwet van de staat en gelastte alle openbare scholen te financieren, ongeacht of ze al dan niet geïntegreerd waren. Ongeveer tien dagen later kapitaliseerde Almond en vroeg de Algemene Vergadering om verschillende wetten van "massaal verzet" te herroepen. In september 1959 gingen zeventien zwarte kinderen in zes voorheen gescheiden Norfolk-scholen. Lenoir Chambers, redacteur van Virginian-Pilot, redaceerde zich tegen massaal verzet en verdiende de Pulitzer-prijs voor het schrijven van artikelen.

Met nieuwe ontwikkelingen in de voorsteden als gevolg van de samentelling, verhuisden veel blanke middenklasse inwoners de stad langs nieuwe snelwegen, en nam de bevolking van Norfolk af, een patroon dat in vele steden werd herhaald in het naoorlogse tijdperk, onafhankelijk van segregatie. In de late jaren '60 en begin jaren '70, de komst van nieuwere winkelbestemmingen in de voorsteden en snelwegen met gespelde kieuwen de lotsbestemming van de commerciële corridor Granby Street in het centrum, die slechts enkele blokken binnenland van de waterloop ligt. De opening van winkelcentra en grote winkelcentra heeft de detailhandel van Granby Street afgestoten.

De stadsleiders van Norfolk begonnen een lange stimulans om de kern van hun stad nieuw leven in te blazen. Terwijl Granby Street in verval raakte, richtten de stadsleiders van Norfolk zich op het waterfront en de verzameling van bedrieglijke pieren en pakhuizen. Veel verouderde verschepings- en opslagfaciliteiten zijn gesloopt. In hun plaats creëerden de planners een nieuwe boulevard, Waterside Drive, waarlangs veel van de hoogstaande gebouwen in Norfolk's skyline zijn gebouwd. In 1983 ontwikkelden de stad en de Rouse Company de markt voor het Waterside-festival om mensen terug naar het water te trekken en de verdere ontwikkeling van het centrum te katalyseren. De waterzijde is in 2017 opnieuw ontwikkeld. Bovendien is het waterfront het maritieme museum van Nauticus en het Amerikaanse Wisconsin. Andere faciliteiten die in de daaropvolgende jaren werden geopend, waaronder het honkbalstadion van het Harbour Park, het tehuis van de kleine honkbalploeg van de Norfolk Tides Triple-A. In 1995 werd het park door Baseball America aangeduid als de beste locatie in kleine honkbal. De pogingen van Norfolk om het stadscentrum nieuw leven in te blazen hebben in het hele land hun beklag gedaan over economische ontwikkeling en stadsplanning. De toenemende fortuin in het centrum hielp de inkomsten van de stad uit te breiden en liet de stad de aandacht richten op andere wijken.

Newport News, Hampton, Isle of Wight County, Suffolk, Chesapeake, Portsmouth and Norfolk, Virginia from space, juli 1996. Norfolk bevindt zich in het rechterbovenkwadrant en oost staat bovenaan.

Volgens het US Census Bureau heeft de stad een totale oppervlakte van 96 vierkante mijl (250 km ²), waarvan 54 vierkante mijl (140 km ²) land en 42 vierkante mijl (110 km ²) (43,9%) water. Norfolk bevindt zich op 36°55′NB 76°12′WL / 36.917°NB 76.200°WL / 36.917; -76.200 (36.8857° NB, 76.2599° WL)

De stad ligt in de zuidoostelijke hoek van Virginia aan de kruising van de Elizabeth River en de Chesapeake Bay. Het Hampton Roads Metropolitan Statistical Area (officieel bekend als het Virginia Beach-Norfolk-Newport News, VA-NC MSA) is de 37e grootste in de Verenigde Staten, met een geschatte bevolking van 1.716.624 in 2014. Het gebied omvat de Virginia steden Norfolk, Virginia Beach, Chesapeake, Hampton, Newport News, Poquoson, Portsmouth, Suffolk, Williamsburg, en de provincies Gloucester, Isle of Wight, James City, Mathews en York, alsmede de provincies North Carolina van Currituck en Gates. De stad Norfolk wordt erkend als het centrale zakendistrict, terwijl het natuurgebied van de oceanside van Virginia Beach en Williamsburg in de eerste plaats toeristische centra zijn. Virginia Beach is de dichtstbevolkte stad binnen de MSA, hoewel het meer als voorstad functioneert. Bovendien maakt Norfolk deel uit van het Virginia Beach-Norfolk, VA-NC Combined Statistical Area, dat het Virginia Beach-Norfolk-Newport News, VA-NC MSA, de Elizabeth City, North Carolina Micropolitan Statistical Area en de Kill Devil Hills, NC Micropolitan Statistical Area omvat. De consortiumovereenkomst is de 32e van het land met een geschatte bevolking in 2013 van 1.810.266 inwoners.

Naast het uitgebreide landgoed aan de voorkant van de rivier heeft Norfolk kilometers aan grond in het voorland en stranden in de Willoughby Spit- en Ocean View-gemeenschappen.

Aangezien Norfolk laag ligt en grotendeels door water wordt omringd, is het bijzonder kwetsbaar voor stijgende zeespiegel. Bovendien is het land waarop het wordt gebouwd langzaam aan het dalen. Sommige gebieden overspoelen al regelmatig op hoog niveau en de stad heeft in 2012 een studie laten uitvoeren om te onderzoeken hoe dit probleem in de toekomst kan worden aangepakt: het rapport meldt dat de kosten van een zeespiegelstijging van één voet rond $1.000.000.000 zouden liggen. Sindsdien hebben wetenschappers van het Virginia Institute of Marine Science in 2013 geschat dat als de huidige trends doorzetten, de zee in Norfolk tegen het einde van deze eeuw met 5 tot 1/2 meter of meer zal stijgen.

Cityscape

Skyline of Downtown Norfolk die naar Elizabeth River kijkt.

Toen Norfolk voor het eerst werd gevestigd, werden huizen gemaakt van hout en frame bouw, vergelijkbaar met de meeste middeleeuwse Engelstalige huizen. Deze huizen hadden brede schoorstenen en dergelijke daken. Enkele tientallen jaren nadat de stad voor het eerst in 1682 werd opgericht, werd de Georgische architectonische stijl gebruikt, die destijds in het zuiden populair was. Brick werd beschouwd als een grotere constructie; De patronen werden gemaakt door bakstenen en Vlaamse binding. Deze stijl ontwikkelde zich om het projecteren centrumpaviljoenen, Palladiaanse vensters, balustraded dakdekken, en twee-verdiepings onderrokken te omvatten. In 1740 begonnen huizen, magazijnen, winkels, werkplaatsen en omstanders de straten van Norfolk te verstikken.

Een thuis in de buurt van Gent

Norfolk werd tijdens de Revolutionaire Oorlog in brand gestoken. Na de Revolutie werd Norfolk herbouwd in de federale stijl, gebaseerd op Romeinse idealen. Federale woningen hielden Georgische symmetrie in stand, hoewel ze meer verfijnde decoraties hadden om eruit te zien als New World-huizen. De federale huizen hadden eigenschappen zoals smalle zijlichten met een omringend waaierlicht rond de deuropening, reuzenonderrokken, gable of vlakke daken, en projecterende baaien op buitenmuren. De kamers waren ovaal, elliptisch of octagonaal. Weinig van deze federale rowhouses staan vandaag nog steeds. De meeste gebouwen waren gemaakt van hout en hadden een eenvoudige constructie.

Taylor-Whittle House, c. 1790), nu bezet door de Junior League of Norfolk-Virginia Beach en de Norfolk Historical Society

In de vroege 19e eeuw begonnen neoklassieke architecturale elementen te verschijnen in de bondsrijhuizen, zoals ionische kolommen in de onderrokken en klassieke motieven boven deuren en ramen. Veel rijhuizen in de vorm van een federale stijl werden gemoderniseerd door een veranda in de Griekse stijl aan de voorkant te plaatsen. Griekse en Romeinse elementen werden geïntegreerd in openbare gebouwen zoals het oude stadhuis, de oude Norfolk Academy en het douane-huis.

In de jaren dertig van de vorige eeuw werd de Gothic Revival vervangen door een Griekse woning, die de nadruk legde op puntige bogen, steile, gable daken, torens en ramen met tracer-lood. De Freemason Baptist Church en de St. Mary's katholieke kerk zijn voorbeelden van Gothic Revival. In de jaren 1840 ontstonden Italiaanse elementen, waaronder koepels, veranda's, sierbakken of hoekcitaten. Norfolk had nog steeds eenvoudige houten constructies onder zijn meer ornate gebouwen.

Norfolk, Virginia skyline van over de Elizabeth River in 2016

De bouw van hoogstaande gebouwen werd voor het eerst uitgevoerd in de late 19e eeuw, toen structuren zoals het huidige Commodore Maury Hotel en het Royster-gebouw werden gebouwd om de initiële Norfolk skyline te vormen. De oude stijlen zijn in de eerste jaren van de twintigste eeuw nieuw leven ingeblazen. Bungalows en appartementengebouwen werden populair voor de bewoners van de stad.

Toen de Grote Depressie verder ging, kwam Art Deco uit als een populaire bouwstijl, zoals blijkt uit het gebouw van de Post Office in het centrum. Art Deco bestond uit gestroomlijnd beton met gladde steen of metaal, met terracotta, en uit gekleurde tegels bestaande uit glas en trimming.

Groepen

Norfolk heeft een verscheidenheid aan historische buurten. Sommige buurten, zoals Berkley, waren vroeger steden en steden. Anderen, zoals Willoughby Spit en Ocean View, hebben een lange "geschiedenis verbonden met de Chesapeake Bay". Tegenwoordig hebben buurten zoals het centrum van de stad, Gent en Fairmount Park zich getransformeerd door de opleving die de stad heeft doorgemaakt.

Klimaat

Norfolk heeft een vochtig subtropisch klimaat en de USDA Hardiness Zone is 8a. De lente arriveert in maart met milde dagen en 's avonds, en tegen eind mei is de temperatuur aanzienlijk gestegen tot warme zomerdagen. De zomers zijn altijd warm en vochtig, maar de nabijgelegen Atlantische Oceaan oefent vaak een gering koeleffect uit op de hoge dagtemperaturen, maar een licht opwarmingseffect op de lage nachtelijke temperaturen (in vergelijking met gebieden verder in het binnenland). Als zodanig bereiken de temperaturen gemiddeld 35 dagen per jaar 90 °F (32 °C) of hoger, en 100 °F (37,8 °C) komt in minder dan een derde van alle jaren zelden voor. Gemiddeld is juli de warmste maand, met een normale gemiddelde temperatuur van 79,6 °F (26,4 °C), terwijl augustus de wetste maand is, als gevolg van een nog steeds frequente zomerstorm in combinatie met een stijgende tropische activiteit (orkanen en tropische stormen), die hoge winden en zware regenval kan veroorzaken. Deze penselen gewoonlijk Norfolk en maken slechts af en toe landvallen in het gebied; de periode met het hoogste risico loopt van medio augustus tot eind september. De val wordt gekenmerkt door lichte tot warme dagen en koelere nachten. De winter is meestal mild in Norfolk, met een gemiddelde wintertijd die een diepvrieslaag of een licht hoger dan het vriespunt en een hoogtepunt bereikt in de jaren 40 tot midden 50 (8 tot 13 °C). Gemiddeld is de koudste maand van het jaar januari, met een normale gemiddelde temperatuur van 40,4 °F (4,7 °C). Sneeuw komt sporadisch voor, met een normale winteraccumulatie van 14,7 cm (5,8 inch). Norfolk's recordhoogte was 105 °F (41 °C) op 7 augustus 1918 en 24 en 25 juli 2010, en de recordhoogte was -3 °F (-19 °C) geregistreerd op 21 januari 1985.

Populatie leeftijdsverdeling Norfolk

Vanaf de telling van 2010 waren er 242.803 mensen, 86.210 huishoudens en 51.898 gezinnen die in de stad woonden. De bevolkingsdichtheid bedroeg 4.362,8 mensen per vierkante mijl (1.684,4/km²). Er waren 94.416 wooneenheden met een gemiddelde dichtheid van 1.757,3 per vierkante mijl (678,5 per km²). De raciale samenstelling van de stad was 47,1% Wit, 43,1% Afrikaans-Amerikaan, 0,5% Indiaan, 3,3% Aziatisch, 0,2% Pacifische Islander, 2,2% afkomstig van andere rassen en 3,6% afkomstig van twee of meer races. Spaanders of Latino's van welk ras dan ook waren 6,6% van de bevolking. Niet-Latijns-Amerikaanse witten waren in 2010 44,3% van de bevolking, tegen 68,5% in 1970.

Er waren 86.210 huishoudens, waarvan 30,3% kinderen jonger dan 18 jaar had die bij hen leefden, 36,9% gehuwde paren die samenleefden, 18,8% een vrouwelijke huisvrouw had zonder echtgenoot en 39,8% geen familie. 30,2% van alle huishoudens bestond uit individuen en 9,6% had alleen iemand die 65 jaar of ouder was. De gemiddelde grootte van het huishouden was 2,45 en de gemiddelde gezinsgrootte was 3,07.

De leeftijdsverdeling was 24,0% onder de 18, 18,2% onder de 18, 24, 29,9% onder de 25 en 44, 16,9% onder de 45 en 64 en 10,9% onder de 65 jaar. De gemiddelde leeftijd was 30 jaar. Voor elke 100 vrouwtjes waren er 104,6 mannetjes. Voor elke 100 vrouwen van 18 jaar en ouder waren er 104,8 mannetjes. Dit grote gebrek aan evenwicht tussen mannen en vrouwen is te wijten aan de militaire aanwezigheid in de stad, met name op het Naval Station Norfolk.

Het gemiddelde inkomen voor een huishouden in de stad was $31.815, en het gemiddelde inkomen voor een gezin was $36.891. Mannen hadden een gemiddeld inkomen van $25.848 versus $21.907 voor vrouwen. Het inkomen per hoofd van de bevolking voor de stad bedroeg 17.372 dollar. Ongeveer 15,5% van de gezinnen en 19,4% van de bevolking lag onder de armoedegrens, waaronder 27,9% van de 18-plussers en 13,2% van de 65-plussers.

Voor het jaar 2007 had Norfolk een totale misdaadindex van 514,7 per 100.000 inwoners. Dit lag boven het nationale gemiddelde van 320,9 dat jaar. Voor 2007 had de stad 48 moorden gepleegd, voor een moordcijfer van 21,1 per 100.000 inwoners. De totale criminaliteit was gedaald ten opzichte van het jaar 2000, waar de stad een totale misdaadindex van 546,3 had. Het hoogste moordcijfer dat Norfolk in de 21e eeuw heeft meegemaakt, was in 2005, toen het cijfer 24,5 was per 100.000 inwoners. Voor het jaar 2007 hadden Norfolk per 100.000 21,1 moorden, 42,6 verkrachtingen, 399.3 overvallen, 381.3 aanvallen, 743.3 inbraken en 450.6 autodiefstallen. Volgens het Congressional Quarterly Press uit 2008: Criminaliteit in Metropolitan America, Norfolk, Virginia, rangschikte als de 87ste gevaarlijkste stad met meer dan 75.000 inwoners.

1888 advertentie voor het marktplein A&P

Aangezien Norfolk fungeert als commercieel en cultureel centrum voor de ongebruikelijke geografische regio Hampton Roads (en in zijn politieke structuur van onafhankelijke steden), kan het moeilijk zijn de economische kenmerken van Norfolk te scheiden van die van de regio als geheel.

De waterwegen die bijna volledig rond de Hampton-weg liggen, spelen een belangrijke rol in de plaatselijke economie. Als strategische locatie aan de monding van de Chesapeake-baai fungeren de beschermde diepzeekanalen als een belangrijke handelsader voor de invoer en uitvoer van goederen van over de Middellandse Zee, het Midden-Westen en internationaal.

Naast commerciële activiteiten is Hampton Roads een belangrijk militair centrum, met name voor de marine van de Verenigde Staten, en Norfolk fungeert als thuisbasis voor het Naval Station Norfolk, de grootste marineinstallatie ter wereld. Het station bevindt zich in de noordwestelijke hoek van de stad Sewell's Point Peninsula en is het hoofdkwartier van het United States Fleet Forces Command (voorheen bekend als de Atlantic Fleet), dat meer dan 62.000 actieve dienstplichtigen, 75 schepen en 132 vliegtuigen in gevaar brengt. De basis dient ook als hoofdkwartier voor de transformatie van het geallieerde commando van de NAVO.

De regio speelt ook een belangrijke rol bij de sluiting van defensiecontracten, met bijzondere aandacht voor de scheepsbouw- en scheepsreparatiebedrijven in de stad Norfolk. De belangrijkste particuliere scheepswerven in Norfolk of het gebied Hampton Roads zijn: Huntington Ingalls Industries (voorheen Northrop Grumman Newport News) in Newport News, BAE Systems Norfolk Ship Repair, General Dynamics NASSCO Norfolk, en Colonna's Shipyard Inc., terwijl de Norfolk Naval Shipyard van de Amerikaanse marine net over de tunnel in Portsmouth ligt. De meeste contracten die door deze werven worden uitgevoerd, worden door de marine gesloten, hoewel er ook particuliere commerciële reparaties plaatsvinden. Meer dan 35% van het bruto regionaal product (dat de volledige Norfolk-Newport News-Virginia Beach MSA omvat) is toe te schrijven aan defensie-uitgaven en dat 75% van alle regionale groei sinds 2001 toe te schrijven is aan de stijging van de defensie-uitgaven.

Een beeld van Norfolk uit Portsmouth

Na het leger is de op een na grootste en belangrijkste sector voor Hampton Roads en Norfolk, gebaseerd op de economische impact, de vrachthavens in de regio. De Virginia Port Authority (VPA), die gevestigd is in Norfolk, is een entiteit van het Gemenebest Virginia die op haar beurt drie grote havenfaciliteiten in Hampton Roads bezit en exploiteert voor de lading van losse en containerschepen. In Norfolk vertegenwoordigt Norfolk International Terminals (NIT) een van deze drie faciliteiten en is het thuisland van de grootste en snelste containerkranen ter wereld. De drie terminals van de VPA hebben samen in 2006 in totaal meer dan 2 miljoen TEU's en 475.000 ton bulklading afgehandeld, waardoor het de tweede drukste haven aan de oostkust van Noord-Amerika is, met een totale lading na de haven van New York en New Jersey.

Naast NIT is Norfolk de thuishaven van Lambert, het grootste overslagpunt voor kolen op het noordelijk halfrond, met een jaarlijkse omzet van ongeveer 48.000.000 ton. Bitumineuze steenkool is voornamelijk afkomstig uit de Appalachische bergen in West-Virginia, West-Virginia en Kentucky. De steenkool wordt op treinen geladen en naar de haven gestuurd waar deze wordt gelost op grote vrachtschepen voor breekbare lading en bestemd is voor New England, Europa en Azië.

Tussen 1925 en 2007 exploiteerde Ford Motor Company de Norfolk Assembly, een productie-installatie op de Elizabeth River die de modellen-T, sedans en stationwagons had geproduceerd voordat hij F-150-ophaalwagens bouwde. Voordat de fabriek gesloten werd, had de fabriek meer dan 2.600 mensen in dienst bij de 2.800.000 vierkante voet (260.000 m²) faciliteit.

Dominion Square, hoofdkantoor van Dominion Enterprises

De meeste grote scheepvaartlijnen zijn permanent aanwezig in de regio, met een of andere combinatie van verkoop-, distributie- en/of logistieke kantoren, waarvan er veel in Norfolk zijn gevestigd. Bovendien hebben veel van de grootste internationale scheepvaartmaatschappijen Norfolk gekozen als hun Noord-Amerikaanse hoofdkwartier. Deze bedrijven bevinden zich in het Norfolk World Trade Center-gebouw of hebben gebouwen gebouwd in het Meerkancentrum Wright. Het Franse bedrijf CMA CGM, het Israëlische bedrijf Zim Integrated Shipping Services, en Maersk Line Limited, een dochteronderneming van de grootste scheepvaartlijn ter wereld, A. P. Moller-Maersk Group, heeft hun Noord-Amerikaanse hoofdkwartier in Norfolk. De belangrijkste ondernemingen met hoofdkwartier in Norfolk omvatten Norfolk Southern, Landmark Communications, Dominion Enterprises, FHC Health Systems (moedermaatschappij van ValueOptions), Portfolio Recovery Associates en BlackHawk Products Group.

Nauticus en USS Wisconsin

Half Moone Cruise & Celebration Center in Norfolk, Virginia.

Hoewel Virginia Beach en Williamsburg van oudsher het centrum van het toerisme in de regio zijn geweest, heeft de hergeboorte van de binnenstad Norfolk en de bouw van een cruiseschip aan de voet van Nauticus in het centrum van de stad het toerisme tot een steeds belangrijker onderdeel van de economie van de stad gemaakt. Het aantal cruiseschepen dat Norfolk bezocht, steeg van 50.000 in 2003 tot 107.000 in 2004 en 2005. Ook in april 2007 voltooide de stad de bouw van een moderne cruiseschip met een waarde van 36 miljoen dollar naast de pier. Deels door deze constructie daalde het aantal passagiers in 2006 tot 70.000, maar in 2007 zal het naar verwachting terugkeren tot 90.000, en in latere jaren hoger. In tegenstelling tot de meeste cruiseschepen die zich in industriegebieden bevinden, heeft de locatie in het centrum van de terminal van Norfolk gunstige recensies gekregen van zowel toeristen als cruiseschepen die dicht bij de hotels, restaurants, winkels en culturele voorzieningen van de stad staan.

Hampton Roads is de thuisbasis van vier Fortune 500-bedrijven. Deze vier ondernemingen vertegenwoordigen de levensmiddelenindustrie, het vervoer, de detailhandel en de scheepsbouw en zijn gevestigd in Smithfield, Norfolk, Chesapeake en Newport News.

2013 Fortune 500 Corporations

• Smithfield Foods
• 247 Norfolk Southern
• 346 Dollaire boom
• 380 Huntington Ingalls Industries

26% van de 130.000 mensen die in Norfolk werken, wonen in de stad, terwijl 74% er woon. 37% van hen komt uit Virginia Beach en 20% uit Chesapeake. Nog eens 51.575 mensen reizen naar buiten voor hun werk, en 35% gaat naar Virginia Beach en 20% gaat naar Chesapeake.

Topwerkgevers

USS John F. Kennedy (CV-67) die aankomt op het Naval Station Norfolk

Volgens een rapport van de Virginia Employment Commission zijn hieronder de belangrijkste werkgevers in Norfolk:

Het Douglas MacArthur Statue

Norfolk is het culturele hart van de regio Hampton Roads. Naast zijn musea is Norfolk het belangrijkste huis voor verschillende grote artistieke kunsten. Norfolk organiseert ook talrijke jaarlijkse festivals en parades, vooral in het stadspark in het centrum van de stad.

Het Chrysler Museum of Art, gevestigd in het district Gent, is het belangrijkste kunstmuseum in de regio en wordt door de New York Times beschouwd als het beste in de staat. Met name de uitgebreide glazen collectie, de Glass Studio, het 1792 Moses Myers House, de ca. 1794 Willoughby-Baylor House en de Amerikaanse neoclassieke marmersculpturen. Sinds de opening in 1933 is het hoofdgebouw van het museum zes keer uitgebreid om grotere glazen galerijen mogelijk te maken, ruimhartige ruimte voor Impressionistische en Baroque werken en nog veel meer. In 2014 zijn grote verbeteringen doorgevoerd, en vandaag zijn in het museum meer dan 50 galerijen, een restaurant en cateringfaciliteiten te vinden.

Nauticus, het Nationaal Maritiem Centrum, opende in 1994 op de binnenwateren. Het bevat hands-on exposities, interactieve theaters, aquaria, digitale high-definition films en een breed scala aan educatieve programma's. Sinds 2000 is Nauticus het toneel van het slagschip USS Wisconsin, het laatste slagschip dat in de Verenigde Staten gebouwd moet worden. Het diende kort in de Tweede Wereldoorlog en later in de Koreaanse en Golfoorlog.

De MacArthur Memorial, gelegen in de 19e eeuw Norfolk courthouse en het stadhuis in het centrum, bevat de tomaten van de wijde generaal en zijn vrouw, een museum en een uitgestrekte onderzoeksbibliotheek, persoonlijke bezittingen (inclusief zijn beroemde korncob-buis) en een korte film waarin het leven van de beroemde generaal van het leger wordt beschreven.

Mensen voor de Ethische Behandeling van Dieren (PETA) zijn gevestigd in Norfolk.

Het Hermitage Foundation Museum, gelegen in een vroege 20e-eeuwse Tudor-achtige woning op een 12-acre (49.000 m²) landschap aan de voorkant van de Lafayette, is voorzien van een eclectische verzameling Aziatische en westerse kunst, waaronder Chinese bronzen en keramiek, Perzische tapijten en ivoorsnijderijen. Norfolk heeft een verscheidenheid aan presterende groepen met regelmatige seizoenen.

Harrison Opera House

Nauticus

De Virginia Opera werd in 1974 in Norfolk opgericht. De artistieke regisseur is sinds zijn oprichting Peter Mark geweest, die in 2008 zijn 100e operaproductie voor de VOA uitvoerde. Hoewel de optredens in het hele land zijn gefaseerd, is de belangrijkste plaats van het bedrijf het Harrison Opera House in de wijk Gent.

De Virginia Stage Company, die in 1968 werd opgericht, is een van de toonaangevende regionale theaters van het land en produceert een volledig seizoen van toneelspelen in het theater in het centrum van Wells. De onderneming deelt faciliteiten met de Gouverneur's School for the Arts. "

Het Virginia Symphony Orchestra, dat in 1920 werd opgericht en onder leiding stond van JoAnn Falletta, is een vaste prikkel geweest op het regionale toneel van de fijne kunsten. De meeste Norfolk-optredens vinden plaats in de Chrysler Hall in het Scope complex in het centrum van de stad. Het orkest biedt ook muzikanten voor veel andere podiumkunstenorganisaties in het gebied.

Grote concerten worden gehouden in de Norfolk Scope arena of het Ted Constant Convocatiecentrum in ODU, terwijl de Norva een meer intieme sfeer biedt voor kleinere groepen. Andere culturele Norfolk-locaties zijn het Atucks Theater, het Jeanne en George Roper die het Kunstcentrum (voorheen het Staatstheater van Loew) en het Naro Expanded Cinema exploiteren.

De revitalisering van het centrum Norfolk heeft bijgedragen aan de verbetering van de culturele scène Hampton Roads. Met name een groot aantal clubs, die een breed scala aan muziekbelangen en verfijning vertegenwoordigen, richten zich nu op het gebied van de lagere Granby Street.

Norfolk viert de rijke etnische diversiteit van zijn bevolking met kijkers, geluiden, attracties en speciale evenementen die hulde brengen aan het lange multiculturele erfgoed van de stad.

Harbour Park

Norfolk is de thuisbasis van de twee hoogste professionele franchises in de staat Virginia — de Norfolk Tides speelt Triple-A baseball in de International League en de Norfolk Admirals spelen ijshockey in de ECHL. Norfolk heeft twee universiteiten met divisie I sportteams — de Old Dominion Monarchs en de Norfolk State University Spartans — die veel sporten aanbieden, waaronder voetbal, basketbal en honkbal.

Van 1970 tot 1976 was Norfolk de thuisrechtbank (samen met Hampton, Richmond en Roanoke) voor de regionale basketbalfranchise van Virginia Squires van de inmiddels overleden American Basketball Association (ABA). Van 1970 tot 1971 speelden de Squires hun Norfolk home games in het Old Dominion University Fieldhouse. In november 1971 speelden de Squires hun Norfolk home games op de nieuwe Norfolk Scope arena, totdat het team en de ABA-liga in mei 1976 klaar waren.

In 1971 bouwde Norfolk een amusement- en sportcomplex met Chrysler Hall en de 13.800 zitplaatsen Norfolk Scope binnenshuis, gelegen in het noordelijke deel van het centrum. Norfolk Scope was een plaats voor grote evenementen, waaronder het American Basketball Association All-Star Game in 1974, en het eerste en tweede NCAA Women's Division I Basketball kampioenschap (ook bekend als de finale van de vrouw) in 1982 en 1983.

Norfolk is ook thuis in de Norfolk Blues Rugby Football Club.

National Wrestling Alliance, Jim Crockett Promotions, World Chamship Wrestling, World Wrestling Entertainment hadden worstelende show in Norfolk Arena en Scope, vele malen vanaf de jaren '60, waarbij vele keren per View wordt betaald. Zes keer Heavyweight Wrestling World Champion Lou Thesz woonde in Norfolk en hij had een worstelende schoolnaam in Virginia Wrestling Academy in het centrum op 1988.

Kanaal in de Norfolk botanische tuin

In het stadspark in het centrum worden allerlei jaarlijkse evenementen georganiseerd, van het begin van de lente tot het einde van de herfst. Harborfest, het grootste jaarlijkse festival van de regio, heeft in 2006 zijn dertigste verjaardag gevierd. Het wordt gehouden in het eerste weekend van juni en viert de nabijheid en de gehechtheid van de regio aan het water. De parade van de Zeilen (vele zeilschepen van over de hele wereld vormen een lijnvaart en varen voorbij het centrum voordat ze op de jachthaven in de jachthaven), muziekconcerten, regionaal voedsel en een grote vuurwerkvertoning markeren dit driedaagse festival. Bayou Boogaloo en Cajun Food Festival, een viering van het Cajun volk en de cultuur, hadden een klein begin. Dit driedaagse festival in de derde week van juni is een van de grootste in de regio geworden en heeft niet alleen Cajun cuisine in dienst, maar ook Cajun-muziek. Norfolk's vierde viering van de Amerikaanse onafhankelijkheid in juli bevat een spectaculaire vuurwerkvertoning en een speciale marineherdenkingsceremonie. Het Norfolk Jazz-festival is weliswaar kleiner dan een aantal van de grote jazzfestivals in de stad, maar slaagt er nog steeds in om de beste jazz-artiesten van het land aan te trekken. Het wordt in augustus gehouden. Het Town Point Virginia Wine Festival is uitgegroeid tot een showcase voor de door Virginia geproduceerde wijnen en heeft in de loop der jaren steeds meer succes gehad. De opkomende wijnindustrie in Virginia is zowel in de Verenigde Staten als op internationaal niveau aan het licht gekomen. Het festival is gegroeid met de industrie. Wijn kan worden bemonsterd en vervolgens door het flesje en/of rechtstreeks van de wijnstokkiosken worden gekocht. Dit evenement vindt plaats in het derde weekend van oktober. In het tweede weekend van mei wordt er ook een Wijnfestival gehouden. In de buurt zijn het museumschip USS Wisconsin (BB-64) en het Wisconsin Square.

De jaarparade van St. Patrick's Day in de wijk Ocean View in de stad, viert Ocean View's rijke Ierse erfgoed.

Virginia Zoo

Norfolk heeft een verscheidenheid aan parken en open ruimtes in haar systeem van stadsparken. De stad onderhoudt drie stranden aan de noordkust van het gebied Ocean View. Vijf extra parken bevatten picknicks en speelplaatsen voor kinderen. De stad heeft ook een aantal gemeenschapspools die openstaan voor inwoners van de stad.

De botanische tuin van Norfolk, die in 1939 werd geopend, is een 155-hectare (0,6 km²) botanische tuin en arboretum nabij de internationale luchthaven van Norfolk. Het is een open jaar.

Het Virginia Zoological Park, dat in 1900 werd geopend, is een 65-acre (260.000 m²) dierentuin met honderden dieren die worden tentoongesteld, waaronder de ernstig bedreigde Siberische tijger en de bedreigde witte rhino.

De stad staat ook bekend om haar "Mermaids on Parade", een kunstprogramma dat in 2002 werd gelanceerd om ijzeren beelden in de hele stad te plaatsen. Toeristen kunnen een rondlopende rondleiding volgen in het centrum en 17 zeemeerminnen vinden, terwijl anderen verder weg kunnen worden gevonden.

Norfolk is een onafhankelijke stad met diensten die zowel provincies als steden in Virginia leveren, zoals een sheriff, sociale diensten en een gerechtelijk apparaat. Norfolk opereert onder een bestuursvorm.

Het stadsbestuur van Norfolk bestaat uit een stadsbestuur met vertegenwoordigers uit zeven districten die als wetgever en als toezichthouder fungeren, en uit een openbaar gekozen burgemeester. De stadsleider fungeert als hoofd van de uitvoerende macht en oefent toezicht uit op alle stadsdepartementen en het door de Raad vastgestelde uitvoeringsbeleid. De burgers van elk van de vijf onderscheidingen kiezen elk één raadsvertegenwoordiger voor een termijn van vier jaar. Er zijn twee extra leden van de raad gekozen uit twee "superwards" uit de hele stad. De gemeenteraad komt wekelijks bijeen in het stadhuis en bestaat sinds mei 2016 uit: burgemeester Kenneth Cooper Alexander; Mamie Johnson, Ward 3; Angelia Williams, Superward 7; Paul R. Riddick, afdeling 4; Vice-burgemeester Dr. Theresa W. Whibley, Ward 2; Martin Thomas, Ward 1; Andria McClellan, Superward 6; Thomas R. Smigiel, Jr., Ward 5.

De stadsregering beschikt over een infrastructuur om nauwe werkrelaties met haar burgers tot stand te brengen. De stadsregering van Norfolk biedt diensten aan voor buurten, waaronder servicecentra en burgercompetities die rechtstreeks met leden van de gemeenteraad in contact komen. Dergelijke diensten omvatten het bewaren van gebiedsgeschiedenissen, rehabilitatiecentra, outreachprogramma's, en een universiteit die burgers in buurtschoonmaak, gebeurtenisplanning, buurtleiderschap, en financiële planning opleidt. De politie van Norfolk verleent ook steun voor programma's voor buurtbewaking, waaronder een burgeracademie, veiligheidsontwerp, een politiemaidsprogramma voor jongeren en programma's voor het volgen van zakenlui.

Norfolk heeft ook een federaal gerechtshof voor de Amerikaanse districtsrechtbank voor het oostelijk district van Virginia. De Walter E. Het Amerikaanse gerechtshof in Norfolk heeft vier rechters, vier magistraten en twee faillissementsrechters. Bovendien heeft Norfolk zijn eigen algemene districten en circuitrechtbanken, die in het centrum bijeenkomen. Het wordt beschouwd als een democratisch bolwerk.

Norfolk bevindt zich in het 2e congresdistrict van Virginia, dat wordt bediend door de Amerikaanse vertegenwoordiger Elaine Luria (Democraat) en in het 3e congresdistrict van Virginia, dat wordt bediend door de Amerikaanse vertegenwoordiger Robert C. Scott (Democraat).

De openbare scholen van Norfolk City, het openbare schoolsysteem, bestaan uit vijf middelbare scholen, acht middelbare scholen, 34 basisscholen en negen speciale scholen/voorscholen. In 2005 wonnen Norfolk Public Schools de 1 miljoen dollar brede prijs voor stadsonderwijs omdat ze hebben aangetoond dat ze "de grootste algemene prestaties en verbetering van de prestaties van studenten hebben geleverd en tegelijkertijd de prestatiekloof voor arme en minderheidsstudenten hebben verkleind". De stad was in 2003 en 2004 voorgedragen. Er zijn ook een aantal particuliere scholen in de stad, waarvan de oudste, de Norfolk Academy, in 1728 werd opgericht. Religieuze scholen in de stad omvatten St. Pius X Katholieke School, Alliance Christian School, Christus de King School, Norfolk Christian Schools en Trinity Lutheran School. De stad is ook gastheer van de Gouverneur School for the Arts, die voorstellingen en lessen houdt in het theater van Wells.

Jones Institute for Reproductive Medicine aan Eastern Virginia Medical School

Norfolk is de thuisbasis van drie openbare universiteiten en één particuliere. Het heeft ook een universiteitscampus in het centrum. De oude Dominion University, die in 1930 werd opgericht als de Norfolk Division van het College van William en Mary, werd in 1962 een onafhankelijke instelling en biedt nu 68 universitaire diploma's en 95 (60 meesters/35 doctoraatsdiploma's) aan. Eastern Virginia Medical School, die in 1973 door de omringende jurisdicties werd opgericht als een medische gemeenschapsschool, wordt genoteerd voor haar onderzoek naar de reproductieve geneeskunde en bevindt zich in het belangrijkste medische complex van de regio in het district Gent. Norfolk State University opgericht in 1935 is de grootste HBCU in Virginia. De staat van Norfolk biedt graden in een grote verscheidenheid van liberale kunsten, Sociaal Werk, Verpleegkunde, en Techniek aan. Virginia Wesleyan College is een kleine privaatrechtelijke universiteit voor vrije kunsten en deelt zijn oostgrens met de aangrenzende stad Virginia Beach. De communautaire universiteit van Tidewater biedt twee jaar graden en gespecialiseerde opleidingsprogramma's en is gevestigd in het centrum. Bovendien zijn er verschillende scholen met winstoogmerk in de stad.

Openbare bibliotheek Norfolk

Norfolk Public Library, de eerste openbare bibliotheek van Virginia, bestaat uit één hoofdbibliotheek, twee ankerbibliotheken, negen filiaalbibliotheken en een boekmobiele. De bibliotheek heeft ook een lokale geschiedenis en genealogisatieruimte en bevat overheidsdocumenten uit de 19e eeuw. De bibliotheken bieden diensten zoals computerklassen, boekrecensies, belastingformulieren en online boekclubs aan.

Norfolk's krant is The Virginianus-Pilot. Zijn alternatieve documenten omvatten de (nu verdwenen) Haven Folio Weekly, het Nieuwe Dagboek en de Gids, en online AltDaily.com. Binnenhandel dient de regionale bedrijfsgemeenschap met lokaal bedrijfsnieuws.

Lokale universiteiten publiceren hun eigen kranten: Oude Dominion University's Mace and Crown, Norfolk State University's The Spartan Echo, en Virginia Wesleyan College's Marlin Chronicles.

Kusttijd van Virginia Magazine is een tweemaandelijks regionaal tijdschrift voor Norfolk en het Hampton Roads gebied.

Hampton Roads Times is een online tijdschrift voor Norfolk en het Hampton Roads gebied.

Norfolk wordt bediend door een verscheidenheid van radiostations op de AM en FM wijzerplaten, met torens die rond het gebied Hampton Roads worden gevestigd. Deze houden rekening met vele verschillende belangen, zoals nieuws, praatradio, sport, en een eclectische mix van muziekbelangen.

Norfolk wordt door verschillende televisiestations bediend. Het aangewezen marktgebied Hampton Roads (DMA) is de 42e grootste in de VS met 712.790 woningen (0,64% van de totale VS). De belangrijkste netwerktelevisiefilialen zijn WTKR 3 (CBS), WAVY-TV 10 (NBC), WVEC 13 (ABC), WGNT 27 (CW), WTVZ 33 (MyNetworkTV), WVBT 43 (Fox) en WPXV 49 (Ion Television). Het publieke omroepstation is WHRO-TV 15. De inwoners van Norfolk kunnen ook onafhankelijke zenders ontvangen, zoals de WSKY-zender op kanaal 4 van de Outer Banks van North Carolina en de WGBS-LD-zender op kanaal 11 van Hampton.

In en rond Norfolk zijn verschillende grote bewegingsfoto's gefilmd, waaronder de achtbaan (gefilmd in het voormalige Ocean View Amusement Park), de zeeslakken en de missie: Onmogelijk III (gedeeltelijk gefilmd bij de Chesapeake Bay Bridge Tunnel).

Centrale radiocontroverse

In 2010 verhuisde de Norfolk Redevelopment and Housing Authority om het eigendom van Central Radio, een communicatie- en ingenieursbedrijf, en andere bedrijven en woningen over te nemen via eminent domein, en het land over te dragen naar de Old Dominion University. Als reactie daarop hing de Centrale Radio op een banner van 375 vierkante meter, "50 jaar op deze straat, 78 jaar in Norfolk/100 arbeiders/bedreigd door een eminent domein!" De stad citeerde Central Radio voor inbreuk op de gebarentcode en gaf de banner opdracht de banner te verwijderen.

In 2013 oordeelde het Hooggerechtshof van Virginia dat de poging van de stad om de bedrijfseigendom over te nemen illegaal was. De Amerikaanse districtsrechtbank heeft de stad echter bevoordeeld met betrekking tot de verwijdering van het bord. In januari 2015 heeft het Amerikaanse Hof van Beroep voor de Vierde Circuit de uitspraak van de districtsrechtbank bevestigd. In april 2015 heeft het Institute for Justice het Amerikaanse Hooggerechtshof gevraagd de zaak te behandelen als een kwestie van vrijheid van meningsuiting als eerste amendement.

Vervoer

Hampton Roads Transit bus in Sentara Norfolk General Hospital

Hampton Roads Bridge Tunnel

veerboot naar Portsmouth

Norfolk is verbonden met zijn buren door een uitgebreid netwerk van arteriële en Interstate snelwegen, bruggen, tunnels, en brug-tunnel complexen. De belangrijkste oost-westroutes zijn Interstate 64, US Route 58 (Virginia Beach Boulevard) en US Route 60 (Ocean View Avenue). De belangrijkste noord-zuidroutes zijn US Route 13 en US Route 460, ook bekend als Granby Street. Andere belangrijke wegen in Norfolk zijn Newtown Road, Waterside Drive, Tidewater Drive en Militaire Highway. De Hampton Roads Beltway (I-64, I-264, I-464, en I-664) maakt een lus rond Norfolk.

Norfolk wordt voornamelijk bediend door de internationale luchthaven Norfolk (IATA: ORF, ICAO: KORF, FAA LID: ORF), nu de belangrijkste commerciële luchthaven van de regio. Het vliegveld ligt dicht bij de Chesapeake Bay, samen met de grenzen van de stad aan het aangrenzende Virginia Beach. Zeven luchtvaartmaatschappijen verlenen ononderbroken diensten aan vijfentwintig bestemmingen. ORF had 3.703.664 passagiers laten opstijgen of landen in haar faciliteit en 68.778.934 pond vracht werd verwerkt via haar faciliteiten. Newport News/Williamsburg International Airport biedt ook commerciële luchtdiensten voor het gebied Hampton Roads. NNWIA is vanaf februari 2013 ook de enige luchthaven in de regio met rechtstreekse internationale vluchten. De regionale luchthaven Chesapeake biedt algemene luchtvaartdiensten en bevindt zich 5 mijl (8,0 km) buiten de stadsgrenzen.

Norfolk wordt bediend door de Northeast Regional Service van Amtrak via de Norfolk-centrale, die gelegen is in het centrum van Norfolk, dat grenst aan het stadion van Harbor Park. De lijn loopt westwaarts langs het zuidelijk trackage van Norfolk, parallel met de Amerikaanse route 460 naar Petersburg, vandaar naar Richmond en verder. Er wordt ook een hogesnelheidstreinverbinding in Richmond naar de Noordoost-corridor en de Zuidoost-hogesnelheidslijn onderzocht.

Greyhound Lines verleent dienst vanaf een centrale busterminal in het centrum van Norfolk.

In april 2007 werd de bouw van de nieuwe Half Moone Cruise Terminal van 36 miljoen dollar in het centrum van het Museum van Nauticus voltooid, met een state-of-the-art permanente structuur voor verschillende cruiselijnen en passagiers die vanuit Norfolk willen instappen. Voorheen werden geïmproviseerde structuren gebruikt om passagiers, benodigdheden en bemanning in- en uit te stappen.

De Intrakustwaterweg passeert Norfolk. Norfolk heeft ook uitgebreide frontage- en havenfaciliteiten op de bevaarbare delen van de westelijke en zuidelijke oevers van de Elizabeth River.

Lichte spoor-, bus-, veerboot- en paratransitdiensten worden aangeboden door Hampton Roads Transit (HRT), het regionale openbaarvervoersysteem met hoofdkantoor in Hampton. HST-bussen rijden door Norfolk- en Zuid-Hampton-wegen en op het schiereiland helemaal tot aan Williamsburg. Andere routes reizen naar Smithfield. De ferrydienst van HRT verbindt de stad Norfolk met de Oude Town Portsmouth. Extra diensten zijn onder meer een HOV express-bus naar de Noordse marinebasis, paratransitdiensten, parkeren- en rijkavels en de Norfolk Electric Trolley, die diensten verleent in het centrum. De Tide Light rail-dienst is in augustus 2011 operationeel geworden. De lichte spoorweg is een startroute langs het zuidelijke deel van Norfolk, die begint op Newtown Road en door stations gaat die gebieden als de Norfolk State University en Harbour Park bedienen, voordat ze door het centrum van Norfolk in het centrum van het centrum gaat en eindigt in het Algemeen ziekenhuis van Sentara Norfolk. Hampton Roads Transportation, Inc. verzendt Black and White Cabs of Norfolk, Yellow Cab of Norfolk Checker Cab.

Nutsbedrijven

Water- en rioleringsdiensten worden verleend door het stadsdepartement Utilities. Norfolk ontvangt zijn elektriciteit van Dominion Virginia Power, met lokale bronnen, waaronder het Chesapeake Energy Centre (een gascentrale), kolengestookte centrales in het district Chesapeake en het district Southampton, en de kerncentrale van Surry. Norfolk, met hoofdkantoor in Virginia Natural Gas, een dochteronderneming van AGL Resources, distribueert aardgas uit opslaginstallaties in James City County en Chesapeake naar de stad.

De waterkwaliteit van Norfolk is erkend als een van de schoonste watersystemen in de Verenigde Staten en is door de gezondheid van mannen op de vierde plaats gezet in de Verenigde Staten. De stad Norfolk heeft een enorme capaciteit voor schoon zoet water. De stad bezit negen reservoirs: Het meer van Whitehurst, het meer van Creek, het meer van Lawson, het meer van Smith, het meer van Wright, het meer van Burnt Mills, het reservoir van de westelijke tak, het meer van Prince en het meer van Taylor. Het gebied rond Virginia tidewater is sneller gegroeid dan de lokale zoetwatervoorziening. Het rivierwater is altijd zout geweest en het verse grondwater is in de meeste gebieden niet meer beschikbaar. Op dit moment wordt water voor de steden Chesapeake en Virginia Beach uit het meer van Gaston (dat de grens tussen Virginia en North Carolina overstroomt) naar het reservoir van de stad Norfolk gepompt en vervolgens naar de stad Chesapeake geleid voor behandeling door de stad Chesapeake. Virginia Beach's deel van het water wordt door de stad Norfolk behandeld in de waterzuiveringsinstallatie van Moores Bridges en vervolgens naar Virginia Beach geleid. De pijpleiding is 76 mijl (122 km) lang en een diameter van 1500 mm (60 inch). Een groot deel daarvan volgt de vroegere rechtshulp van een verlaten deel van de spoorweg van de Virginian. Hij kan 60 miljoen liter water per dag pompen; Virginia Beach en Chesapeake zijn partners bij het project.

De stad levert afvalwaterdiensten voor inwoners en transporteert afvalwater naar de regionale zuiveringsinstallaties van Hampton Roads.

Gezondheidszorg

Algemeen ziekenhuis Sentara Norfolk

Vanwege de prominente positie van het Naval Medical Center Portsmouth en het Hampton VA Medical Center in Hampton, heeft Norfolk een sterke rol in de geneeskunde gespeeld. Norfolk wordt bediend door Sentara Norfolk General Hospital, Sentara Leigh Hospital, en Bon Secours DePaul Medical Center. De stad is ook thuis in het Kinderziekenhuis van het Kings Daughters- en Lake Taylor Transitional Care Hospital.

Norfolk is de thuisbasis van de Eastern Virginia Medical School (EVMS), die bekend staat om zijn specialisten op het gebied van diabetes, dermatologie en verloskunde. Op 1 maart 1980, toen Drs. Georgianna en Howard Jones opende de eerste in vitro fertilisatie kliniek in de VS bij EVMS. De eerste in-vitrobaby van het land werd geboren in december 1981.

Het internationale hoofdkwartier van Operation Smile, een non-profitorganisatie die gespecialiseerd is in het repareren van gezichtsstoornissen bij kansarme kinderen van over de hele wereld, bevindt zich in de stad.

Artsen voor de Vrede, een non-profitorganisatie die zich richt op het aanbieden van opleiding en onderwijs aan medische professionals in de ontwikkelingslanden, is gevestigd in Norfolk.

Norfolk heeft tien zustersteden: